Team work

چند سالی میگذره از وقتی که به تعبیر اخبار تلویزون ایران "دانشمندان"!!! بعد از اینکه سرشونو به اندازه کافی خاروندن متوجه شدن که بجای اینکه سعی کنن رباتها رو هوشمند تر کنن می تونن یه تیم از روباتهای کم هوش تر داشته باشن و این رباتهای کم هوشتر در صورت همکاری با هم می تونن کارهای خیلی مشکلی رو انجام بدن. کارهایی که از دست یه ربات خیلی هوشمند ساخته نیست.

"دانشمندان"! ظاهرا این کشف بدیهی رو با نگاه کردن به لشکر مورچه ها انجام دادن و البته بر همه مسلمه که اون چیزی که در نهایت منجر به کشف یک پدیده مشه خاروندن سره و نه هیچ چیز دیگه. این تکنیک اونقدر موثره که گاها دیده میشه که میمونها هم در حد توانشون ازش استفاده می کنن.

بماند. در هر صورت خواستم بگم خیلی نگذشته از وقتی که من متوجه شدم که هر اونچه که تحت عنوان پیشرفت تمدن و تکنولوژی در دنیای غربه نتیجه کار گروهی افراده و این نکته تنها دلایلی به دلایل دور بودن ما ایرانیها از اینهمه اضافه می کنه چرا که اصولا پیشرفت و تمدن انسانی نتیجه کار گروهیه و واضحه که هر قومی که بهتر بتونن با هم همکاری کنن به پیشرفت بیشتری دست پیدا می کنن.

این نکته همچنین برای کسانی که معتقدن که نژاد ایرانی باهوش ترین نژاد هاست یادآور میشه که در جوامعی که کارها به صورت گروهی انجام میشه مردم هرگز نیازی نخواهند داشت که به اندازه مردم ممالک غیر منظم باهوش و با استعداد باشن. اگر باشن یا نباشن. و حال اینکه در کشوری که هر کاری فقط می تونه به بزرگی مغز انجام دهنده ش باشه بجز اینکه کارها باید یکمی کوچیک بشن مغز ها هم مجبورن که یکمی بزرگ بشن.

یادمه یبار مردی که می تونست همه چیز باشه و فقط از روی زرنگی دبیر فیزیک شده بود گفت: همیشه سعی کنین کارهای کوچیک رو انجام بدین. چون اگه کارهای کوچیک رو بخاطر کوچیک بودنشون انجام ندین کارهای بزرگ هم که از دست ما ایرانیها ساخته نیست.. در نتیجه همه کارها روی زمین می مونه!!

شاید این حرف برای کسانی که بعد از چند عمل جراحی قیافه شون رو به شکل وطن پرست ها در آوردن یکمی گرون تموم بشه ولی حقیقت اینه که شاید مجموعه چیزهایی که تحت عنوان پروسه مخرب "تربیت" روی بچه های کشور ما اجرا میشه نفسشون رو انقدر شکننده و زخمی می کنه که در هر سن و مقامی که باشن وقتی که در نزدیکی همدیگه هستن مرتب گوشه های تیز منیت یکی به زخمهای کهنه منیت دیگری برخورد می کنه و در نتیجه یه کار گروهی خیلی ساده، یه مسابقه ورزشی یا یه گردهمایی فرهنگی مثل همه گردهم آیی های دیگه به نبردی بین منیت ها تبدیل میشه و در پایان جلسه هم همیشه نتیجه مطلوب حاصل میشه که عبارتست از پیروزی کسی و شکست دیگری. این پیروزی معمولا به شکل اثبات اینکه کسی از دیگری باهوش تر، داناتر، عالی رتبه تر، سخت کوشتر، فرهیخته تر یا متواضعتره ظاهر میشه و تنها چیزی که تحت الشعاع این شکست و پیروزی قرار می گیره هدف گردهماییه.

یکبار دیگه یادآوری می کنم که این کشفیات همه نتیجه خاروندن سرست و ارزش دیگری ندارد.