راز پنگوئن

چند روز پیش یه برنامه مستند دیدم درباره پنگوئن ها.. خیلی جالب بود..

بماند که این پرنده های قلابی با چه دقتی جفت گیری می کنن! ولی بعد از تخم گذاری پنگوئن ماده تخم رو روی زمین قل میده به طرف پنگوئن نر و پنگوئن نر تخم رو به مدت 45 روز روی پاهاش نگه میداره که گردم بمونه و با یخ ها تماس پیدا نکنه. پروسه قل دادن تخم از پرنده ماده به طرف پرنده نر (پرنده که چه عرض کنم!) باید در کمتر از 2 دقیقه انجام بشه وگرنه تخم یخ میزنه و نوزاد از بین میره. در مدت 45 روزی که پرنده نر تخم رو روی پاهاش نگه میداره و سیخکی می ایسته، پنگوئن ماده میره و دنبال غذا می گرده و جالب اینجاست که همه پنگوئن های ماده به فاصله چند ساعت از بیرون اومدن جوجه پنگوئن با غذا بر می گردن!

حیرت انگیزه نه؟

بستگی به سابقه حیرت های قبلیتون داره.. بستگی به این داره که قبلا از چه چیزهایی حیرت زده شده باشین و به دیدن چه چیزهایی عادت کرده باشین..

می دونین... یه موقعی انسان های اولیه درست در جای شما ها بودن و با دیلمای پنگوئن روبرو شدن. و صد البته انسانهای اولیه که هنوز به چیزهای عادی زیاد عادت نکرده بودن با دیدن یک چنین پدیده هایی متحیر شدن و بعد از اینکه یکمی سرشون رو خاروندن به این نتیجه رسیدن که خالقی در کاره که همی چیز رو خلق کرده.. خالقی که انسان رو دوست داره ولی به انسان اهمیت نمیده (و به قول دوستی آگاهان توضیح دادن که اهمیت دادن از لوازم دوست داشتن نیست) و انسان هم مجبوره که خالقش رو دوست داشته باشه و از اونجا که اطاعت کردن از لوازم دوست داشتنه (آگاهان در اینجا جرات نکردن چیزی بگن) انسان باید از خالقش اطاعت کنه و مثلا اگه انسان سالی یکماه هر روز یه موقعی در اواسط زمان خواب به زور ساعت زنگوله دار از خواب بیدار نشه و یکمی غذای از دیروز مونده رو خواب و بیدار به حلقومش نریزه و بعد دوباره تا غروب گرسنه و تشنه نمونه و بعدش دوباره شیکمش رو با غذاهای جدید پر نکنه حضرت خالق چنگال داغ رو چنان در هوا می چرخونه و در باسن انسان مخلوق فرو می کنه سوزشش تا قیام قیامت باقی می مونه و از اونجا که هیچکس دوست نداره باسنش تا خود قیامت بسوزه بهتره که از همه دستورات تبعیت کنه. (آگاهان بازم جرات نکردن بپرسن اگر قرار بر این بوده که انسان بی نوا تقریبا هر روز نیمه شب مایل به صبح در اواسط زمان خواب از خواب بیدار بشه چرا اصولا زمان خواب طور بهتری تنظیم نشده. بماند.. در روایات اومده که جر و بجث کردن با مقام بالا دست بلا تشبیه بلا تشبیه باعث میشه که آدم به عذاب گرفتار بشه و خدای نکرده در لجن فرو بره.)

خلاصه که این قوم متحیر بعد از اینکه حقیقت رو یافتند انقدر حیجان زده شدند که سوال اولیه رو کاملا فراموش کردن و در پاسخ برخی از آگاهان که پرسیدند: "بابا بالاخره پنگوئن ها از کجا می دونن که باید بعد از 45 روز برگردن؟؟" یکصدا گفتند: غریزه!

گفته شده که برخی از آگاهان که با این پاسخ قانع نشده بودن کم کم از اطراف این قوم متحیر پراکنده شدن تا اینکه کم کم سرزمین قوم متحیر از آگاهان پاک و مبرا شد..

سالهای سال گذشت و قوم متحیر در کار عبادت به جد کوشیدند و آگاهان که دیگه کم کم اسمشون عوض شده بود هنوزمشغول تفکر در راز زندگی پنگوئن بودند..